از بچه‌های خلف چیزی شنیده‌ای؟
ما بچه‌های خلفیم
مثلن
دموکراسی که به خانه آمد
مادرم تخت‌اش را جدا کرد
پدر، با جای‌نماز حق به جانب‌ش
به بانیان این روند لعنت فرستاد
و ما
ساکنان این اردوگاه کم اتاق
در انتظار آتش بس
گوش‌هامان به زنگ
کاسه‌هامان به دست
چمدان‌ات را بستی
هواپیما را در آغوش گرفتی
تا خودت را آزاد کنی
هواپیما پرید
چمدان دهن باز کرد
تو هنوز در بندی
یادت می‌آید؟
که گفته بودم جنگ نام دیگر زندگی‌ست
حالا ببین
ابولا آفریقا را گرفته‌ست
داعش خاورمیانه را
و آن‌جا هم که تو رفته‌ای
دیکتاتوری در کاخ گزینه‌هایش را مرور می‌کند
از من اگر می‌شنوی
دوباره به خانه بیا
برگرد!
حتا بدون چمدان
حتا بدون هواپیما
دنیا از همین‌جا کنترل می‌شود
آفریقای گرسنه
غزه‌ی مغموم
اعراب نفت خُور
افغانستان پیر
زمین چیزی در این حدودست
سیاره ای پنهان، زیر لوله های نفت
زیر لوله های تفنگ
زیر تیترهای درشتی
که هیچ‌گاه زیباترش نکرده ست
جهان چیزی درین حدودست
آفریقای گرسنه
غزه‌ی مغموم
اعراب نفت‌خوار
افغانستان پیر
دو انگور سبز
دو سیب سرخ
دو لبوی داغ
این ها را گفتم که از تو گفته باشم
مشتاق
ناگزیر
سرگردان
این‌ها را گفتم که از خودم
بگذار بی پرده‌تر بگویم
دلم می‌خواهد از دور
از پشت این شکاف طولانی
دهانت را ببوسم
دلت را
و سوگلی چشمانت را
بگذار بگویم که گفته باشم
این‌که من کشوری بدون لشکر
و تو لشکری با تمام قوا
مثلن
هر روز مردهای زیادی را زمین‌گیر می‌کند
چشم‌هایت
که از کشتن گلوله‌تر اند
ابروانت
که از بریدن چاقوتر
و خوشبخت مردی که از تو شکست بخورد
شعر مصطفا صمدی از مجموعه بین دوری و دوزخ
برای خنده دلایل زیادی وجود دارد
برای گریه اما، دلایل بیشتری
با این حال
ما در متن معرکه جا افتاده‌ایم
روی گسلِ حادثه
طرفدارانی شدیدن بی‌طرف
که نمی‌دانیم
برای مرگ یک رئیس جمهور
گریه کنیم
یا
جشن بگیریم
شعر مصطفا صمدی از مجموعه بین دوری و دوزخ
برای خنده دلایل زیادی وجود دارد
برای گریه اما
دلایل زیادتری
با این‌حال
ما در متن معرکه جا افتاده‌ایم
روی گسلِ حادثه
طرفدارانی شدیدن بی‌طرف
که نمی‌دانیم
برای مرگ یک رئیس جمهور
گریه کنیم
یا جشن بگیریم؟!
شعر مصطفا صمدی از مجموعه بین دوری و دوزخ
